Het verhaal van het ontstaan van het boek 'Stappen naar Kennis' –  naar een video van 27 mei (Dag 2) van De Steps Vigil 2016
 
'In Verwachting'

Marshall: 10 jaar voordat de Stappen naar Kennis werden doorgegeven (1989) had ik al het gevoel dat er iets belangrijks, iets groots zou gaan komen, een belangrijk geschreven werk. Het zou ergens in de toekomst aan mij geopenbaard worden. Ik kon de zaak niet overhaasten, moest tevreden zijn met het mysterie dat eromheen was.
 
Patricia: Als ik moet vertellen hoe dat toen allemaal gegaan is, weet ik niet goed waar ik beginnen moet, er gebeurde zoveel…..Toen ik Marshall ontmoette woonden wij allebei in San Francisco. Ik werkte daar als wijkverpleegkundige en dat was echt een ander leven dan ik van huis uit gewend was. Ik was eigenlijk een nieuw leven aan het opbouwen. En dat klopte wel, want terugkijkend kreeg ik steeds signalen dat ik mijn oude leven op moest geven; dit werd versneld toen ik mijn moeder in ons ouderlijk huis ging opzoeken. Zij had juist gehoord dat ze ernstig ziek was en een zware operatie moest ondergaan.
 
Je bent niet waar je moet zijn
Achteraf gezien heeft die operatie niet echt geholpen. Toen ze weer uit het ziekenhuis kwam zei ze tegen mij: ‘Ik moet met je praten’. En toen zei ze tegen me: ‘Patricia, waar moet je zijn? Je bent niet waar je zou moeten zijn.’ Het was best lastig om dat te erkennen. Ik hikte er enorm tegen aan.’ Maar moeder zei: ‘Als ik dood ben over negen maanden en jij bent niet waar je zou moeten zijn, hoe zou dat dan voor mij zijn? Denk ook aan mij!’ Dat gaf de doorslag, ik kon echt naar San Francisco toe, mijn oude leven opgeven en een nieuw leven beginnen. Maar het bleef erg moeilijk: zij woonde duizenden kilometers verderop en moest zonder mij door dat hele ziekteproces heen.
 
Krantenadvertentie 
En toen viel mij een krantenadvertentie op over iemand die een lezing over Relaties en Hoger Doel zou geven. Ik móést ernaar toe en zag Marshall die de lezing gaf. Ook al was ik nog niet helemaal toe aan deze stof, ik zag wel die aura om hem heen en wist dat het om een belangrijk iemand ging. We hebben die avond maar heel even met elkaar gesproken. Hij vroeg om mijn telefoonnummer, ik gaf het hem. Ik moest weer terug naar huis want ik mijn moeder had gebeld dat het niet goed met haar ging.
 
Ene Marshall voor jou!
Toen ik een paar dagen thuis bij mijn moeder kwam er een telefoontje. Mijn zus zei: ‘Ene Marshall voor jou aan de lijn’, en ik dacht: ‘Wie’? Ik had werkelijk geen idee. Hij vroeg hoe het met mij was. Ik legde hem de toestand uit, waarop hij vroeg of ik misschien steun nodig had. En toen kwam hij, terwijl de hele familie erop tegen was: ‘Wat moet zo’n vreemde hier?’ Maar binnen 24 uur was iedereen om.
 
Een boek
En ik had al langer een voorgevoel dat mijn moeder op 7 oktober zou sterven. De avond van 6 oktober – ze was bijna niet meer te verstaan - vroeg ze me opnieuw: ‘Ga je een boek schrijven, Patricia?’ En ze herhaalde: ‘Een boek, een boek’. Ik had werkelijk geen idee waar ze het over had.
 
15 minuutjes maar
Op 7 oktober, toen de hele familie in huis verzameld was, kwam Marshall langs en vroeg of ik 15 minuten tijd voor hem had. Hoe kon hij dat nou vragen? Ik moest toch bij mijn moeder blijven! Je weet toch wat voor dag dit is? Maar mijn zus zei: ‘Ga nou maar, ga een eindje rijden naar de heuvels.’ Ik kon me met moeite losrukken van thuis en was nog helemaal in gedachten. Op een bepaald moment stopte Marshall en trok mij mee naar boven de heuvels in, en zei tegen me: ‘Patricia, word wakker, ik ben 10 maanden in verwachting van iets groots, en ik moet daarvoor alles in de steek laten, ik kan je niets aanbieden, maar ik heb jou nodig, want jij hebt de andere sleutel van de deur. Ik heb je nodig.’  
En toen renden we weer naar de auto, en onderweg hoorde ik dat mijn moeder overleden was….. Het zou vanaf dat moment nog 6 jaar duren voordat Stappen naar Kennis ontvangen zou worden.
 
Reizen
We hebben alles achter ons gelaten en hebben verschillende mysterieuze reizen moeten maken, als jong gezin, zonder enige zekerheid, zonder inkomsten, we moesten reizen naar plaatsen die nodig waren voor de ontwikkeling van Marshall, maar we kregen nauwelijks aanwijzingen.
 
Toen we op een bepaalde plek waren kon ik baby Reed achterlaten bij een vrouw die op hem paste. Op die manier kon ik met Marshall mee de bergen in om aantekeningen te maken. Ergens daar lagen stapstenen, die er ooit door iemand met een symbolische bedoeling neergelegd waren – daar komt ook de naam ‘stappen’ vandaan - en ik zag hem met de ringbandmap steeds weer een stap nemen, stilstaan en luisteren en notities maken (er waren toen nog geen computers). Later vroeg ik hem: ‘Wat was je daar toch aan het doen?’ en toen zei hij: ‘Ik ontvang die stappen.’ Maar dat was in 1985, nog ver voordat de feitelijke stappen naar Kennis werden ontvangen. Zo lang was hij er dus al mee bezig!

Gewend raken aan de Aanwezigheid

Marshall; ‘Ik ga niet zeggen op welke plaatsen we allemaal geweest zijn, want dat is in niemand’s belang. Ik moest getraind worden in het contact met de Raad van Engelen, want dat kon ik aanvankelijk maar een paar minuten volhouden en daarna moest ik dan weer herstellen, het was zo’n andere geestes- en bewustzijnstoestand, de kracht van hun invloed is zo sterk, je raakt erdoor gedesoriënteerd. Ik kon het steeds langer verdragen, de minuten werden uren, en uiteindelijk dagen. Na afloop moest ik dan herstellen.

In die jaren (1985-1988) gaf ik 40 lezingen in verschillende steden in het land – San Francisco, Los Angeles, Seattle, Chicago, Dallas, New York - en de transcripties daarvan staan nu in Wijsheid vanuit de Grotere Gemeenschap deel 1. Die lezingen waren bestemd voor mijn training. En ik moest ook andere dingen doen, het uiterste werd van mij gevraagd. Ik kon er vaak ’s nachts niet van slapen, ik verdroeg voedsel slecht, mijn lichaam was daar eigenlijk niet op gebouwd, mijn geest ook niet, maar het was allemaal een voorbereiding op de Stappen naar Kennis en wat daar allemaal na kwam.

 

Eindelijk de 'bevalling': de Stappen naar Kennis

Toen we uiteindelijk na onze tweede reis terug waren in San Francisco, besefte ik dat we opnieuw moesten vertrekken. We moesten in het land op zoek naar een plek om ons te vestigen. Het werd me niet verteld, ik moest ernaar toe om het te voelen en te weten, en verantwoordelijk te zijn voor die keuze. Dus we sloegen alle spullen weer op, kochten een grote camper, reden van Seattle naar Chicago, daar gaven we weer lezingen en eindigden in Upstate NY. Daar bleven we bijna een jaar. In die tijd kreeg ik Stappen naar Kennis door, ergens in het midden van 1989, ik voelde het aankomen, weken van te voren, dagen van te voren, en toen kwam die dag, en de volgende dag werd het nog groter. Er volgden rustdagen, en dan kwam er weer zo’n grote download, en dat ging zo door tot Stap 365.

 

Relaties en Hoger Doel werd niet lang daarna ontvangen, en daarna het vervolg op Stappen naar Kennis. Dat duurde maar een paar uur. Toen begon pas echt de stortvloed, en het ging maar door, maar voor mij was Stappen naar Kennis het belangrijkste, de voorbereiding op de leringen, want als mij (of ons) iets zou overkomen, dan hadden de mensen de voorbereiding tenminste nog.

En dat was nieuw, want voorheen kwam de voorbereiding altijd als de boodschapper niet meer op aarde was. Ik moest mijn kracht en mijn trouw steeds opnieuw bewijzen tegenover de Engelen. Pas 11 jaar later werd mij verteld dat dit De Nieuwe Boodschap van God was, omdat ik toen zover was dat ik de verantwoordelijkheid ervoor kon dragen. Grote dingen gebeuren niet zomaar opeens, ze komen stukje bij beetje, en wie ze wil ontvangen moet er echt klaar voor zijn, vooral als het gevolgen heeft voor andere mensen. Met name Stappen naar Kennis is een boek dat zeer grote consequenties heeft voor vele mensen.

Student

Dus ik werd er de eerste student van, en Patricia en Darlene (Mitchell) deden met me mee, daar in Upstate NY. Daarna heb ik het nog vele keren opnieuw doorgewerkt. Pas jaren later werd mij ’verteld’ dat dit boek eigenlijk al heel oud is, en aan personen en werelden gegeven die in grote nood verkeerden, het bestond eigenlijk al voordat de mensheid bestond, en het is vertaald door de Hogere Machten.

De schoonheid en de eenvoud van Steps, en het mysterie van hoe het inwerkt op jou, dat is nogal wat, want als je ermee doorgaat, dan zie je hoe je leven en waarden gaan veranderen, dan ga je dingen zien die je van te voren niet zag, begrijpen wat je eerder niet begreep. En je gaat herkennen wat onnodig of een belemmering is voor je leven en je schuift het eventueel opzij, want Kennis binnen in je brengt je ergens naar toe, waar je zelf nooit naar toe zou zijn gegaan als je dit geschenk van de hemel niet had gehad, het geschenk dat je inspireert en je leven in vuur en vlam zet.

 

Afstand doen, loslaten en een nieuw leven beginnen

Wat mij betreft: ik begon met afstand doen. Veel mensen willen het juist aan hun leven toevoegen, en hun bestaan daarmee waarde geven, maar eigenlijk is de eerste fase er een van afstand doen, want je kunt geen nieuw leven bovenop een oud leven plaatsen, je moet je oude leven openen, en dan kunnen er grotere dingen gebeuren voor jou.


Moge de Aanwezigheid, Kennis en de Leraren bij ons zijn,

Nasi Novare Coram.