|
Patricia vertelt: De avond ervoor kon ik dit proces al beginnen waar te nemen. Ik wist dat er iets aan zat te komen. Ik zag Marshall in diepe stilte voor zijn bed zitten, met zijn kleine leren opschrijfboekje naast hem, waar hij korte mededelingen in opschrijft die hij gewoonlijk ’s nachts krijgt van de Raad van Engelen. Dat was een teken. De volgende ochtend trof ik hem aan op de benedenverdieping van het huis, en hij stond daar als in trance, voor zich uitstarend en heel stil. Dat was een teken. Even later kwam hij naar me toe en zei: "Patricia, ik word geroepen. Kun je me helpen?” Het was een koele, bewolkte dag met af en toe en beetje zon. Op de takken en struiken lag een laagje sneeuw dat aan het smelten was. In de buurt was een groenonderhoudsdienst boomtakken aan het versnipperen. We maakten snel de directe omgeving klaar. Om 11.58 uur
zat Marshall klaar en raakte hij in een rustige toestand, met zijn ogen dicht.
Ik kon hem nauwelijks zijn gebeden horen opzeggen.
"Het is net alsof ik bezig ben de laatste openbaringen van de Nieuwe Boodschap te ontvangen. Het is zo’n lange reis geweest in mijn eentje, zovele jaren dat ik alleen ben geweest, maar toch altijd samen met de Raad van Engelen bij dit inspannende werk.” Toen, om 12.08 begon Marshall rustig te spreken over zijn ervaring op dat moment: "Ze bouwen een cocon. Die komt van heel hoog en komt als een stroom naar beneden en stort zich dan rondom me heen uit. Alsof ze een hut aan het bouwen zijn met hun aanwezigheid, en ik zit binnenin de hut, zodat niets van buitenaf mij storen kan. Ze kijken van hoog boven me op me neer, voorbij wat ik kan zien of me kan voorstellen, maar ze sturen deze sliert naar beneden en omringen mij ermee, zodat ik beschermd ben. Ze weten dat ik sterk genoeg ben om hun boodschappen te ontvangen.” Om 12.12 uur begon de Stem van de Openbaring en sprak gedurende 28 minuten. Om ongeveer 12.40 uur stopte de Stem. Marshall zat enige tijd volledig stil en bewegingsloos. Het was opmerkelijk stil in de omgeving. Om 12.41 uur keek hij op. Ik merkte aan zijn manier van kijken en spreken dat hij nog niet "volledig terug” was van zijn ervaring van het ontvangen van "De Pelgrimstocht”. Hij begon te spreken, en ik nam zijn eerste woorden op terwijl hij nog steeds in een toestand tussen geestelijk en fysiek in verkeerde.
"Nu ik "De Pelgrimstocht” ontvangen heb kan ik voelen
dat de omringende Aanwezigheid omhoog begint te stromen als in een trechter die
hoog, hoog boven me uitgaat, verder dan ik kan zien of me kan voorstellen, en daarna
blijf ik op een heel rustige plek achter. Mijn geest is erg stil. Het is eigenlijk heerlijk, ik
ben gewend geraakt aan dit gevoel van leegte en beschouw het niet als een
dreiging of een gevaar, maar als een moment van Genade, want in de stilte en de
leegte is de Aanwezigheid. De Raad heeft zich teruggetrokken, maar ik blijf
achter met de Aanwezigheid…. Ze heeft zich teruggetrokken ver weg naar boven
toe, hoger dan ik, maar ik blijf achter met de Aanwezigheid." |
Ze roepen mensen naar me toe in deze openbaring zodat
ik hen mag leren kennen en herkennen, voor mijn leven hier en mijn leven hier voorbij
….(zucht) ja. Dit is belangrijk. Ik moet diegenen leren kennen die echt
geantwoord hebben en bereid zijn dit heilige pad te bewandelen dat zich voor
hen zal openen als zij verdergaan. Zij die een wereld in beroering aan kunnen zullen hiervoor
hun moed en hun kracht vinden via de Openbaring. Zij die de fouten in hun
denken, fouten in hun verleden corrigeren kunnen vrij zijn om met grotere
kracht en helderheid van geest voort te gaan.
Moge de Openbaring verder de
wereld in gaan, en daarbij haar ware ontvangers vinden, de mensen die als eerste
gehoor geven, van iedere cultuur of halteplaats in het leven, van elke
religie, van elke natie …..
De Oproep gaat voort,
krachtig, met grote doelgerichtheid en betekenis. En denk er altijd aan dat Kennis binnenin jou jouw
basis is voor jou om te bepalen wat waar is en wat niet. Maar Kennis is niet jouw
wereldse geest. Je moet dieper in jezelf gaan om dit te voelen en te weten, en
om helder en vrij op haar te kunnen antwoorden.
Hiermee heb je mijn zegen. Nasi Novare Coram."
Hierna waren Marshall’s
eerste woorden:
"Oh, Patricia, ik ving een glimp op van waar de Raad
van Engelen zich ophoudt. Het was zo prachtig, zo veel prachtiger dan hier.”
We zaten daar
enige tijd….De ruimte
begon erg, erg leeg en verlaten aan te voelen, zelfs voor mij, ondraaglijk
leeg. Ik was stil geworden door deze uitgesproken ervaring, en ik dacht aan al
die keren door de jaren heen dat Marshall heel alleen ‘de overgang terug moest
maken’ van zijn ervaring met de Raad van Engelen. Er was dan niemand bij hem wanneer
hij terugkeerde naar een normale geestesgesteldheid, niemand. In die jaren maakten
we allemaal lange dagen in onze respectievelijke banen, en dan hoorden we later
dat er een openbaring was geweest terwijl wij afwezig waren, of soms, terwijl
we net de deur uit gingen op weg naar ons werk dat we hoorden dat er ’s nachts een
openbaring was geweest of in de vroege ochtenduren.
Terwijl Marshall en ik daar zaten werd de leegte zelfs nog uitgesprokener. Een ogenblik daarna, terwijl hij weer volledig terug was in zijn normale geestestoestand keek Marshall me aan en zei:
"Ik ben zo blij
dat ik niet alleen ben. Het was soms zo vreemd en moeilijk in het verleden.”
Na een tijdje
stonden we op. We gingen samen eten en maakten een wandelingetje om ons te heroriënteren.
Gisteren nog,
een paar dagen nadat hij "De Pelgrimstocht” had ontvangen, zei Marshall:
"Ik ben bijna klaar met het ontvangen van de Nieuwe
Boodschap van God, alsof het een grote puzzel is met veel stukjes, die als hij
eenmaal af is ons een zeer duidelijk beeld zal geven van wie wij zijn, waarom
we hier zijn en van de hele nieuwe wereldrealiteit die wij, de menselijke
familie, nu samen binnengaan. Deze openbaring, "De Pelgrimstocht”, is een van
de resterende
stukjes die gegeven worden om de puzzel af te maken,
binnen de tijdsspanne van het leven van De Boodschapper.”
Laten we nu
een ogenblik stilte in acht nemen om te zijn met dit nieuws en met de
Boodschapper, die zo lang, vaak alleen, heeft gereisd om deze grote Openbaring
naar de wereld te brengen, naar ons.
Laten we ons
een ogenblik stilte in acht nemen om te beseffen dat de Raad van Engelen weer
in staat geweest is hun Boodschapper te bereiken en een Goddelijke
Openbaring door te geven, en dat wij er hier getuige van zijn.
De Genade is om ons heen.
|
Op 31 oktober 2018 ontving Marshall Vian Summers een nieuwe Opgenbaring, getiteld "De Pelgrimstocht".
Hieronder een verslag van Patricia Summers over hoe dat in zijn werk ging.
"Als je gezegend
bent door de Openbaring van God, dan wordt deze Pelgrimstocht zeer belangrijk,
en dat jij contact legt wordt heel belangrijk gedurende de resterende tijd dat
de Boodschapper hier op Aarde zal zijn,
want hij is een man op leeftijd en
heeft een lange, moeilijke reis gemaakt, een reis zonder erkenning,
een reis
zonder lofprijzing van mensen in de wereld behalve misschien van een handjevol,
werkend in het verborgene om de grootste Openbaring die ooit aan de wereld
gegeven is te ontvangen,
om de mensheid voor te bereiden op een toekomst die in
zoveel opzichten anders zal zijn dan het verleden."