Deze Openbaring heeft speciale betekenis voor mij als ik me de tijd en plaats herinner dat Marshall haar ontving.

We hadden net het gewijde grafmonument van de Soefi Dichter Hafez bezocht in de Zuid-Iraanse stad Shiraz. Het was een plek waar je diepe aanwezigheid en ook echte vreugde voelde: mensen van buiten de stad kwamen hier kennelijk bij elkaar om te praten, elkaars hand vast te houden, te lezen en muziek te maken en een plek te vinden om na te denken. Deze plek was echt een oase.

De volgende dag vertrokken we voor een lange reis over land naar de stad Yazd. We passeerden droge woestijnlandschappen in ruitvorm doorkruist door uitgebreide ondergrondse irrigatietunnels Qanats genaamd.

Voor mijn gevoel werd deze Openbaring in deze vorm gegoten door de Assembly omdat we getuige waren geweest van deze twee realiteiten:

• het grafmonument– een oase van innerlijke vrijheid en open communicatie in een verder zwaar onderdrukt land, en
• de oude ondergrondse waterwerken die gedurende honderden en duizenden jaren in de woestijn uitgegraven waren.